ΘΥΜΗΣΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ


Στα ακρογιάλια του ήλιου, η ζωή θυμάται το πραγματικό της νόημα.
Όταν βουτάς στη θάλασσα της επιβίωσης, θυμάσαι να μην ξεχνάς τη χρυσή ακτή;
Οι πατημασιές σου βρίσκονται ακόμα εκεί , μαρτυρώντας την πορεία του πρωτόλειου...
Αν το κύμα θεριέψει και ο φόβος επιχειρήσει να σε πλανέψει, και ο ωκεανός του σκότους, βλάσφημα βαφτιστεί “Ζωή”, εσύ… Εσύ! θα συνεχίσεις να νοιώθεις την πύρινη άμμο στα πόδια σου;
Θα συνεχίσεις να τρέφεις με την ανάμνηση, εκείνα τα ίχνη, ή θα τ’ αφήσεις να σβήσουν τραγικά… ενάντια στη φύση σου;
Θυμήσου.
Θυμήσου πάντα, να μην ξεχνάς.
Μην ξεχνάς τον πραγματικό εαυτό σου, όταν πασχίζεις για το επίπλαστο.
Μην ξεχνάς της αέρινες πατημασιές της ουσίας σου, που βάρυναν  για σου επιτρέψουν να ντυθείς Αυτή τη ζωή, και να τη ζήσεις.
Να τη ζήσεις και να μάθεις.
Να τη ζήσεις και να νοιώσεις.
Να τη ζήσεις και όταν έρθει εκείνη η ώρα… να μην πεθάνεις.
Γιατί θα έχεις μάθει να διακρίνεις το ψεύτικο φως που γνέφει γλυκά προς το… άγνωστο…
Κυματοθραύστης ανυπέρβλητος και αλύγιστος και άτρωτος, στων ανθρώπων τη φαρέτρα, είναι η Ανάμνηση.
Θυμήσου λοιπόν…
Θυμήσου να μην ξεχνάς... και το μέλλον είναι δικό σου.

Σοφία Ρονιώτη
Η Σοφία σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις